W obłokach przed burzą
PREMIERA
21 listopada 2022
Jak czuje się?
Osoba, która powoli, potem coraz szybciej, aż w końcu w zawrotnym tempie pędzi nie wiadomo, dokąd i po co w ogarnięta szałem, który rozumie, a może nawet nie pojmuje go ona sama?
Wspaniałe pomysły, szastanie pieniędzmi na prawo i lewo, nawiązywanie znajomości ze wszystkimi i wszędzie…. Aż przychodzi TEN moment- chwila, gdy w swojej zajebistości jesteś rozumiana tylko przez siebie samą. Dla innych Twoje zachowania stają się irracjonalne. I wtedy pojawia się agresja- bo ludzie nie pojmują, dlaczego działasz tak, a nie inaczej. Nie chcą robić tego, do czego Ty dążysz. Koniec opowieści? Tragedia? Szpital psychiatryczny? A może gorzej? Może zostajesz z długami? Może tracisz WSZYSTKO- rodzinę, mieszkanie, pracę?
Historie ludzi z diagnozą ChAD są tak różne, jak wielu jest zdiagnozowanych….
Historię mojego pierwszego epizodu maniakalnego miałaś okazję poznać w moim pierwszym e-book’u pt.:”Ja się nie chowam jestem ChAD’owa”, którą bezpłatnie możesz pobrać https://jasieniechowamjestemchadowa.julkamalecka.pl/
Teraz możesz poznać kolejną część mojego życia- czas, gdy wszystko układało się wspaniale……
„W obłokach przed burzą (ꓷꓯⴗꓛ)” to publikacja skierowana do tych osób, którym pomagam na co dzień- kobiet takich jak ja- zdiagnozowanych na ChAD oraz ich bliskich.
„(…) Pisząc ten tekst chciałam stworzyć książkę, jednak jak widać nie jest mi dane pisać za jednym razem tak obszernych treści. Stworzyłam więc coś, co potrafię zrobić- tekst nie za długi, nie za krótki. Taki w sam raz. Po co? Jaki przyświecał mi cel? W tym opowiadaniu, którego jestem główną bohaterką, Twoją uwagę chciałabym zwrócić na fakt, jak piękne, mimo wszystko może być życie po usłyszeniu diagnozy- ChAD (Choroba Afektywna Dwubiegunowa). Na to, że można być prawdziwie szczęśliwym- realizować swoje cele i marzenia. Żyć jak w obłokach. Jednak należy mieć w sobie pokorę i być uważnym na to, co dzieje się wokół oraz na to, co mówi nam nasze ciało. Ja w tym momencie życia, który opisuję niestety nie miałam ani tej pokory, ani tej samoświadomości, którą mam teraz. Myślę, że to właśnie dlatego stało się to, co się stało. Moja Choroba Afektywna Dwubiegunowa dała o sobie znać i zniszczyła wszystko, co tak pracowicie budowałam, z siłą i prędkością tajfunu w jedną sekundę.
Swoją historią zatem pragnę Ci pokazać, że świat osoby zdiagnozowanej na ChAD może wyglądać jak z bajki, ale…. trzeba mieć cały czas oczy i uszy szeroko otwarte.
Jeśli po przeczytaniu tej publikacji coś się w Tobie zmieni, zrozumiesz pewne sprawy, staniesz się bardziej świadoma, to sukces zostanie osiągnięty.
Ja ze swojej strony mocno wierzę w to, że moja historia wiele Cię nauczy i że razem ze mną będziesz się na tych stronach płakać i śmiać. W to, że razem „pobujamy w obłokach”, ale Ty swojej burzy dzięki mojemu doświadczeniu zdołasz się już ustrzec.
Zabieram Cię więc w podróż.
Zatem zaczynajmy. (…)”
